Ρόδες

Αφιερωμένο στον Γιάννη Ρίτσο και στον Daniel Wallace..

Όχι, χωρίς βοηθητικές.

Ανέβηκε στη σέλα της μηχανής του.

Τρέχει, σταματά και κατεβαίνει στο πρώτο του παιδί.

Σειρά του να του μάθει ποδήλατο.

Ζητά την άδεια και φεύγει από το πάρτι.

Πηγαίνει στο μπάνιο, κλειδώνει, και βυθίζεται με τα ρούχα στην μπανιέρα.

Και όταν σηκωθεί, θα είναι πιο στεγνός και από τα ματωμένα του γόνατα.

Σώπασε πια

Είναι φορές που κάθομαι μόνος μου στην ταράτσα του σπιτιού μου και δεν κάνω τίποτα. Προσπαθώ μόνο να ακούσω. Τι; Τίποτα. Εμένα ίσως. Μα και εγώ τι είμαι; Ένας ελάχιστος ψίθυρος ανάμεσα σε παγκόσμιες συμφωνίες. Αγοράζουμε ακουστικά, μεγάφωνα, τεράστια ηχοσυστήματα (γενικώς βλακεία το τελευταίο, αλλά αφήστε το για την ώρα). Και που να μείνει χρόνος και διάθεση για λίγη σιωπή.. Το παραδεχόμαστε: Οι ζωές μας μπορούν να γίνουν τραγικά κενές κάποιες στιγμές. Continue reading →